Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής για τον Μακαριστό Μητροπολίτη Κυρό Θεόφιλο

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων με αφορμή τον εορτασμό της Αγ. Κυριακής, Πολιούχου της Δημητσάνας, το πρωί της Πέμπτης 6 Ιουλίου διοργανώνεται στο Διασυνεδριακό Κέντρο Δημητσανιτών, εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον μακαριστό Μητροπολίτη Κυρό Θεόφιλο, με την ευκαιρία 10ετίας από την εκδημία του.

Ομιλητές της εκδήλωσης θα είναι:
-Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
-Πρωτοπρεσβύτερος π. Χρίστος Κυριακόπουλος Γεν. Αρχιερατικός Επίτροπος Μητροπόλεως Κηφισίας
Ηλίας Γιαννικόπουλος, δικηγόρος, Δρ. Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου
Κώστας Καλύβας, Διευθυντής Εφημερίδας «Γορτυνία»

Θα προηγηθεί Αρχιερατικό Μνημόσυνο στο Κοιμητήριο Δημητσάνας στις 10:00 π.μ.

—————————————————————————-

Επίσκοπος Θεόφιλος Καναβός

Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως (1970-2006)

Ο Επίσκοπος Θεόφιλος, κατά κόσμον Αθανάσιος Καναβός, γεννήθηκε το 1921 στον Κοσμά της Κυνουρίας. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο 5/θέσιο τότε Δημοτικό Σχολείο του χωριού του. Όμως δε συνέχισε στο Γυμνάσιο, για οικονομικούς λόγους. Βγήκε γρήγορα στο μεροκάματο. Τελειώνοντας το Δημοτικό, σε ηλικία 12 ετών το 1933, έπιασε δουλειά σε φαρμακείο στην Τρίπολη, όπου έμεινε για δύο χρόνια. Για τις ανάγκες του Φαρμακείου, έπρεπε να γνωρίζει  Λατινικά, φοίτησε στη νυκτερινή Γαλλική Σχολή στο Μαντζούνιο Ίδρυμα της Τρίπολης, όπου αρίστευσε και τα δυο χρόνια και βραβεύτηκε γι αυτό. Φοίτησε και σε Ωδείο, όπου ασχολήθηκε με το βιολί.

Ύστερα από δυο χρόνια παραμονής στην Τρίπολη, άνοιξε τα φτερά του, απλώς για ν΄ αλλάξει περιβάλλον, όπως λέει, και βρέθηκε σε φαρμακείο στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι. Έπειτα από μια σύντομη αρρώστια και πολλούς κινδύνους στη μεγαλούπολη, τον Πειραιά, επιστρέφει στο χωριό, όπου παρέμεινε για λίγο χρόνο.

Μετά την ανάρρωσή του, βρήκε ένα φαρμακείο στη Σπάρτη όπου εργάστηκε. Την περίοδο του πολέμου κράτησε μόνος του το φαρμακείο και κατόπιν το αφεντικό αποφάσισε να τον διώξει.

Την περίοδο της κατοχής η οικογένειά του μετακόμισε στο Γεράκι Λακωνίας, ήταν διπλοκάτοικοι, Κοσμητογερακίτες. Ασχολιόνταν με το λιομάζωμα. Δεν είχαν δικά τους κτήματα.

Πίστευε ότι ο Θεός τον προόριζε για κάτι σημαντικό. Πράγματι, ανακοίνωσε στην οικογένειά του ότι θα πήγαινε μοναχός. Συμπαραστάτη σ’ αυτή του την απόφαση είχε την ευχή της μητέρας του. «Μην ακούς κανέναν. Άκουσε μόνο την καρδιά σου. Μόνο μη βιαστείς και μην κάνεις λάθος και πάρεις δρόμο για τον οποίο μπορεί να μετανιώσεις ή να μην τον αξίζεις, να μην τον μπορείς.»  Αυτά τα λόγια της μάνας, του έδωσαν μεγάλη δύναμη. Έτσι το Γενάρη του ’41 βρέθηκε ως δόκιμος μοναχός στο μοναστήρι των Αγίων Τεσσαράκοντα στη Λακωνία. Στις 9 Μαρτίου του 1942, εορτή των Αγίων, γίνεται η κουρά του σε μοναχό, παίρνοντας το όνομα Θεόφιλος.

Τοποθετήθηκε για λίγο χρονικό διάστημα στο αντρικό μοναστήρι της Παναγίας της Ζερμπίτσας που βρίσκεται κοντά στο Ξηροκάμπι της Λακωνίας.

Την Κυριακή των Βαΐων του 1942 χειροτονείται διάκονος στη Σπάρτη, από το Μητροπολίτη. Για αρκετό χρονικό διάστημα έμεινε στην Ιερά μονή Ελώνης, κοντά στο Λεωνίδιο. Πέρασε από το μετόχι της μονής Ζερμπίτσας, που βρισκόταν στο Γέρακα, και από την Ι. Μ. Ζωοδόχου Πηγής Καστρίου, κοντά στο Καστόρι της Λακωνίας.

Το 1945 εκλήθη να υπηρετήσει στο στρατό. Παρουσιάστηκε στο 11ο σύνταγμα πεζικού στην Τρίπολη. Ήταν Διάκος. Του έδειξαν όλοι κατανόηση. Του ανέθεσαν την τακτοποίηση της Βιβλιοθήκης. Κατάλαβε πως ήταν ελεύθερος να βγαίνει από το στρατόπεδο και πως μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες. Γνωρίστηκε με τον Ιεροκήρυκα της Μητρόπολης, τον Αρχιμανδρίτη Θεόδωρο Κωτσάκη, ο οποίος έπαιξε αποφασιστικό  ρόλο για τη ζωή του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του δίνει εξετάσεις, με επιτυχία, στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου.

Υπηρέτησε ως διάκονος στον Ι. Ν. Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο και στην Ι. Μ. Φανερωμένης στο Χιλιομόδι.

Με την αποφοίτησή του το 1955, έφυγε από την Κόρινθο και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, στον Άγιο Ελευθέριο, στα Καμίνια πρώτα και αργότερα στην ενορία της Αγίας Σοφίας στα Μανιάτικα, όπου είχε και τη διακονική του θέση μέχρι και την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο. Τελείωσε τη Θεολογική Σχολή το 1960, οπότε χειροτονήθηκε κι έλαβε το δεύτερο βαθμό της Ιεροσύνης.

Εγκαταστάθηκε στη Σπάρτη όπου υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος στο Μητροπολιτικό Ναό της πόλης.

Στις 17 Μαΐου 1970 χειροτονείται επίσκοπος, για την Ιερά Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως. Ενθρονίζεται στη Δημητσάνα την Κυριακή των Πατέρων, μια εβδομάδα πριν την Πεντηκοστή, 7-6-1970. Το Σάββατο, μετά την Πεντηκοστή, γίνεται η ενθρόνισή του στη Μεγαλόπολη.

Η προσφορά στο ποίμνιό του, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, είναι αξιοζήλευτη. Προσφέρει βοήθεια προς τους οικονομικά ασθενέστερους, τους νέους και τις νέες. Είναι θεσμός πλέον η βράβευση με βιβλιάρια καταθέσεων, σε όλους τους απόφοιτους των Λυκείων της Μητρόπολης, που εισάγονται σε μια ανώτερη ή ανώτατη σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δίδονται βιβλιάρια προικοδότησης σε κοπέλες πολύτεκνων οικογενειών. Έφτιαξε γηροκομείο 12 θέσεων στη Δημητσάνα. Ανακαινίστηκε το  σπίτι του Γρηγορίου του Ε΄ και δημιουργήθηκε το Εκκλησιαστικό Μουσείο, το 1977.

Ξεχωριστή θέση έχει η συγγραφική του δράση. Έχει γράψει επιστημονικές μελέτες και πολλά βιβλία (73), για μικρούς και μεγάλους, για κληρικούς και για Μοναχούς. Μερικά από τα βιβλία του παρουσιάστηκαν από την Ακαδημία Αθηνών. Τα περισσότερα διατέθηκαν στη Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, ως προσφορά και οφειλή του Ποιμένα προς το  ποίμνιό του. Κάποια πουλήθηκαν από τα βιβλιοπωλεία και επέφεραν κέρδος, το οποίο διατέθηκε ολόκληρο στο σύλλογο «Το χαμόγελο του παιδιού».

Τιμήθηκε από το σύλλογο Λογοτεχνών Ελλάδος, το σύλλογο  Αρκάδων Αμερικής, Καναδά και Αυστραλίας, καθώς επίσης και από πατριωτικούς συλλόγους των χωριών, την Παγγορτυνική Ένωση,  τους δήμους Μεγαλόπολης και Τροπαίων, το Νομάρχη Αρκαδίας κ. Παναγιώτη Γιαννόπουλο. Η Ahepa των ΗΠΑ τον τίμησε για την προσφορά του στη Μητρόπολη και ειδικά στη Δημητσάνα.   Ο Σύλλογος Εξωτερικής Ιεραποστολής των Πατρών «ο Πρωτόκλητος» τον ανακήρυξε επίτιμο πρόεδρο.

Τιμήθηκε από το σύλλογο Λογοτεχνών Ελλάδος, το σύλλογο  Αρκάδων Αμερικής, Καναδά και Αυστραλίας, καθώς επίσης και από πατριωτικούς συλλόγους των χωριών, την Παγγορτυνική Ένωση,  τους δήμους Μεγαλόπολης και Τροπαίων, το Νομάρχη Αρκαδίας κ. Παναγιώτη Γιαννόπουλο. Η Ahepa των ΗΠΑ τον τίμησε για την προσφορά του στη Μητρόπολη και ειδικά στη Δημητσάνα.   Ο Σύλλογος Εξωτερικής Ιεραποστολής των Πατρών «ο Πρωτόκλητος» τον ανακήρυξε επίτιμο πρόεδρο.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Θεόφιλος ανακοίνωσε την παραίτησή του κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, πολιούχου της Μεγαλόπολης, στις 9 Μαρτίου 2006, ημέρα της ονομαστικής του εορτής – εορτή των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων -, ύστερα από τριάντα έξι χρόνια μεγάλης προσφοράς σε μια τόσο φτωχή και δύσκολη περιοχή της Γορτυνίας και της Μεγαλόπολης.

Εκοιμήθη στις 9 Οκτωβρίου 2006 και η εξόδιος ακολουθία έγινε στον Ιερό Ναό της Αγίας Κυριακής στη Δημητσάνα στις 11-10-06.

(από το αρχείο της “Γ”)