Η στήλη της εφημερίδος μας συνεχίζει τη διαδρομή της στις πλαγιές του όρους Μαίναλο και στο χωριό της επαρχίας Βυτίνας, τη Λάστα, έναν παραδοσιακό οικισμό χτισμένο σε υψόμετρο 1060 μέτρων. Από εκεί κατάγεται εκ πατρός ο Χρήστος Χριστόπουλος που φιλοξενείται σε αυτό το φύλλο στις «Διαδρομές». Σπούδασε Λογιστική στα ΑΤΕΙ Πειραιά και έχει μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ της Αγγλίας. Η πορεία του εξελίσσεται στο εξωτερικό με το επαγγελματικό του βιογραφικό να περιλαμβάνει θέσεις όπως εκείνη του οικονομικού αναλυτή στην Universal Pictures, στο οικονομικό τμήμα της εταιρίας Skype ενώ πλέον εργάζεται στο κεντρικό οικονομικό τμήμα της Microsoft που στεγάζεται στα κεντρικά γραφεία της εταιρίας στο Σηάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΣΙΟΥΜΠΡΗ: Αγαπητέ Χρήστο καλώς ήρθες στις Διαδρομές.
Ελλάδα, Ευρώπη και τελικά Αμερική. Η διαδρομή για την επιτυχία εξακολουθεί να είναι τελικά ένας μονόδρομος με αυτή την κατεύθυνση?
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σίγουρα είναι ένα δρόμος με πολλές ευκαιρίες, εμπειρίες και διδάγματα. Από την άλλη έχει υπερβολικό ανταγωνισμό, δεν οδηγεί πάντα σε επιτυχία και ούτε ταιριάζει σε όλους. Δε πιστεύω σε «μονόδρομους» για την επιτυχία, ο καθένας μας πρέπει να επιλέξει τι του ταιριάζει καλύτερα και με ανοιχτό μυαλό, ξεπερνώντας δικαιολογίες, σκληρή και έξυπνη δουλειά θα βρει το δικό του δρόμο που οδηγεί στην εκπλήρωση των στόχων του.
Με εμπειρία στον κλάδο των οικονομικών σε πολυεθνικές εταιρίες και γνωρίζοντας την περιοχή της Γορτυνίας, υπάρχουν ιδέες τις οποίες θα πρότεινες ώστε να υπάρξει οικονομική ώθηση και ανάπτυξη στην επαρχία μας?
Πέρα από τον τουρισμό η ανάπτυξη στη Γορτυνία μπορεί να έρθει μέσα από εστίαση στην παραγωγή και προσφορά υπηρεσιών και αγαθών, προσβλέποντας στην Ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά. Ιδέες υπάρχουν πολλές, εκείνο που χρειάζεται είναι αποφασιστικότητα, σκληρή δουλειά και δημιουργία συμμαχιών. Η πρόοδος είναι δική μας ευθύνη, ας μην περιμένουμε τρίτους να τη φέρουν σε εμάς.
Τα τελευταία χρόνια στην Ήπειρο, συγκεκριμένα στα Ιωάννινα έχει δημιουργηθεί ένα κέντρο καινοτομίας και πληροφορικής, όπου απασχολούνται μηχανικοί πληροφορικής οι οποίοι ελέγχουν απομακρυσμένα εφαρμογές ηλεκτρονικών υπολογιστών. Μεταξύ άλλων, έχει συμβάλλει και αυτό σημαντικά στην ανάπτυξη της περιοχής. Πιστεύεις πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι αντίστοιχο στην Αρκαδία, ή ακόμη στη Γορτυνία?
Οπωσδήποτε, πολλοί αναμένουν να αυξηθεί η διάθεση πολυεθνικών για τη δημιουργία τεχνολογικών κέντρων σε χώρες που διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό και καλές υποδομές, σε συνδυασμό με ανταγωνιστικό κόστος διαβίωσης. Σε αυτό το θέμα θα πρέπει να επιμεληθεί και η πολιτεία ώστε να προσφέρει φορολογικά κίνητρα σε αυτές τις εταιρίες και γενικώς να μην περιπλέκει την λειτουργία τους. Να προσθέσω όμως πως η πιο μεγάλη μου χαρά θα είναι να έχουμε τοπικές εταιρίες με κέντρο τη περιοχή, που να μεγαλώνουν το πελατολόγιο τους στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Παρόλο που με την οικογένειά σου ζείτε στο εξωτερικό, τελέσατε τη βάπτιση των παιδιών σας στην Ι. Μονή Κερνίτσης στη Νυμφασία. Μίλησε μας για την απόφαση σας αυτή αλλά και για την αντίδραση της συζύγου σου, καθώς η ίδια δεν έχει ελληνική καταγωγή αλλά είναι μεγαλωμένη μεταξύ Ιράν και Καναδά.
Η Ι.Μονή Κερνίτσης έχει ξεχωριστή θέση στην οικογένειά μας αφού είναι το μέρος που βαφτίστηκε ο πατέρας μας Παναγιώτης Χριστόπουλος, εγώ και τα αδέρφια μου και ακολουθώντας το οικογενειακό πλέον έθιμο, τα παιδιά μας. Η σύζυγος μου παρόλο που δεν είναι Ελληνίδα εκτιμά την οικογενειακή παράδοση, αγαπά τη Γορτυνία και τους ανθρώπους της και δε δυσκολεύτηκα καθόλου να την πείσω. Πάντα επισκεπτόμαστε τη Γορτυνία όταν ερχόμαστε Ελλάδα, και θα χαρούμε πολύ να δούμε και τα εγγόνια μας να βαφτίζονται στο ίδιο μέρος.
Με γονείς Γορτύνιους, θεωρείς ότι υπάρχει ένα γορτυνιακό γνώρισμα που να σε χαρακτηρίζει?
Κάτι που ανακάλυψα όταν ήρθα στην Αμερική είναι ότι οι Γορτύνιοι έχουν πολύ καλή φήμη ανάμεσα στους Έλληνες μετανάστες. Θα ήθελα πολύ να σταθώ στο ύψος της φήμης αυτής.
Κλείνοντας, υπάρχει κάποια ανάμνηση από το χωριό σου τη Λάστα, την οποία θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας?
Μια ανάμνηση που έχω είναι μια μέρα στο χωράφι όταν ήμουν μικρός. Με πολύ πρωινό ξύπνημα, δύσκολη και σκληρή δουλειά που είχε όμως σαν επιβράβευση ένα λιτό κολατσιό μέσα στη φύση. Αυτό ακριβώς που μου θυμίζει μια ταμπέλα που κρέμεται στο καφενείο στη Λάστα «Η απλή ζωή είναι το σίγουρο μονοπάτι στη ευτυχία».
*Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδος “Γορτυνία”
