Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου, καλό είναι να θυμόμαστε όλες τις γυναίκες, χωρίς διακρίσεις. Ανάμεσα σε αυτές είναι και οι γυναίκες της «υπαίθρου». Αυτές οι αφανείς Ηρωίδες της ζωής, οι γυναίκες – αγρότισσες, με τους πολλαπλούς ρόλους. Δουλεύουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, επτά ημέρες την εβδομάδα, 12 μήνες το χρόνο, ενώ οι δουλειές της είναι παντού: στον κήπο, στο χωράφι, στο όργωμα, στη σπορά, στο θέρο, στο λιομάζωμα, στον αργαλειό, στο σπίτι κ.α.
Οι γυναίκες της «υπαίθρου» αναμφισβήτητα αποτελούν κοιτίδα του πολιτισμού μας, καθώς οι ίδιες είναι πρωταγωνίστριες της αγροτικής οικονομικής ζωής και παράλληλα αποτελούν τον ιστό της ελληνικής οικογένειας. Η προσφορά τους είναι μοναδική, ενώ η αξία τους διαχρονική.
Για όλους αυτούς τους λόγους οφείλουμε να αποδίδουμε συχνά τιμή σε όλες αυτές τις γυναίκες της «υπαίθρου» και παράλληλα να αναδεικνύουμε τη πολυσήμαντη προσφορά τους και τα πολλαπλά οφέλη από την παρουσία τους στην κοινωνία μας.
Αναμφίβολα αξίζουν τον έπαινο, τον σεβασμό και τον θαυμασμό μας!
Η συγγραφέας Βασιλική Μουργελά, από Χώρα, μέσα από τις φωτογραφίες με γυναίκες αγρότισσες της Γορτυνίας που έλαβαν μέρος στο 2ο Διαγωνισμό Φωτογραφίας που διοργάνωσε η εφημερίδα “Γορτυνία”, επέλεξε να μοιραστεί κάποιες σκέψεις της.
ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΘΕΡΟ
Ο Θεριστής σαν έφτασε χέρια γερά γυρεύει
βγήκε σεργιάνι στο χωριό τα διαλεχτά γυρεύει.
Απ’ όλα τα καλύτερα είναι γυναίκας χέρια
δουλεύουνε σκληρά τη γη και κόβουν σαν μαχαίρια.
Δεν ξέρουνε ξεκούραση βραχιόλια δε φοράνε
μα το δρεπάνι σαν βαστούν κόβουν και προχωράνε.
Κάθε χεριά και κίνδυνος φίδι μην κρύβει μέσα
μα δε σκιαχτήκανε ποτέ λένε <<η ζωή έχει μπέσα>> αντιμετωπίζει.
*Από την έντυπη έκδοση της εφ. “Γορτυνία”
