*Editorial εφημερίδος “Γορτυνία” μηνός Μαϊου
Τιμή και αναγνώριση: Οι ηρωίδες Μάνες της υπαίθρου
Η γιορτή της Μητέρας, που εορτάζεται την Κυριακή 12 Μαΐου, αποτελεί μια ιδιαίτερη ευκαιρία να τιμήσουμε τη σπουδαιότητα των μητέρων στη ζωή μας. Η Ημέρα αυτή οφείλει να αποτελεί αφετηρία διαρκούς σεβασμού και απότισης φόρου τιμής σε όλες τις μητέρες του κόσμου. Είναι μια ημέρα γεμάτη συναισθήματα και μνήμες, όπου αναδεικνύουμε τον ρόλο και τη συμβολή της στην κοινωνία και στις ζωές μας.
Συχνά, όταν σκεφτόμαστε γιορτή της Μητέρας, έρχονται στο μυαλό μας εικόνες από τη ζωή μας: Η μητέρα που μας ανατρέφει, μας φροντίζει, μας καθοδηγεί. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνεται στις Ηρωίδες μάνες της επαρχίας μας, είτε είναι σήμερα στη ζωή, είτε όχι.
Η γυναίκα της υπαίθρου που δούλευε αγόγγυστα κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, αφιερώνοντας τη ζωή της στη φροντίδα της οικογένειας και στη γεωργία. Ημέρα και νύχτα, κάθε μέρα του χρόνου, χωρίς διακοπές ή ωράριο. Οι δουλειές της παντού: στο σπίτι, στον κήπο, στο χωράφι, στο όργωμα, στη σπορά, στο θέρο, στο λιομάζεμα, στον αργαλειό. Κουβάλαγε το νερό στον ώμο από τη βρύση ή τα ξύλα ζαλιά στην πλάτη για το τζάκι του
σπιτιού ή τα πουρνάρια για το φούρνο. Ακόμα και όταν επέστρεφε από τα χωράφια πάνω σε άλογο ή γαϊδούρι, έπλεκε νήμα με την ρόκα της για τον αργαλειό.
Παράλληλα, φρόντιζε και ένα σωρό παιδιά. Μάλιστα όταν ήταν μωρομάνα τα κουβαλούσε μαζί της και στα χωράφια, είτε στην αγκαλιά, είτε στη νάκα.
Πραγματικά είναι πολύ αδύναμες οι λέξεις να περιγράψουν τον κόπο, τη θυσία και τον καθημερινό μόχθο αυτών των γυναικών. Γυναίκες τυραννισμένες, αλλά δραστήριες.
Γυναίκες που πάνω από όλα ήταν αφοσιωμένες στην οικογένειά τους και ήταν πιστές στο Θεό και τα ιδανικά.
Αυτές οι γυναίκες δεν είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν όλες τις ανέσεις στα παιδιά τους. Παρά τις δυσκολίες και τις στερήσεις, όμως μετέδωσαν σε αυτά αξίες και πρότυπα. Δίδαξαν την εργατικότητα, τη σκληραγωγία, την πειθαρχία και πάνω από όλα το σεβασμό και την αγάπη.
Σε όλες αυτές τις γυναίκες, στις μάνες και γιαγιάδες μας, είτε βρίσκονται ακόμα ανάμεσά μας είτε όχι, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ μαζί με την αναγνώριση και την ευγνωμοσύνη για την ανεκτίμητη συνεισφορά τους.
Πέννυ Κ. Καλύβα