Επίσκεψη στο σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο Λιμποβίσι!

limpovisi2

Μια εκδρομή εκεί που χτυπά η καρδιά του Μαινάλου. Οδηγώντας νιώθεις σαν να ταξιδεύεις στις λεπτές στριφογυριστές φλέβες του βουνού, ακούγοντας την ροή του υδάτινου σφυγμού του, μυρίζοντας το υγρό παγωμένο χώμα του και εισπνέοντας οξυγόνο από τους ψηλούς καταπράσινους πνεύμονές του. Πραγματικά νοιώθεις το δέος της κατάβασης στην καρδιά του βουνού! Μια καρδιά που ανέθρεψε ήρωες σαν τον Θοδωρή τον Κολοκοτρώνη. Φτάνοντας στο Λιμποβίσι, αισθάνεσαι δέος! Κυριολεκτικά 5 σπίτια, όλα εγκαταλελειμμένα μα καλοδιατηρημένα. Στο κέντρο μια εκκλησιά του Αγίου Ιωάννου, απέναντι μια υδάτινη φλέβα ρέει, τραγουδώντας ήχους του δάσους απ’ όπου έρχεται. Στην άκρη, σκαρφαλωμένο σε ένα μικρό ύψωμα, στέκει αγέρωχο ένα μικρό αλλά «ανδριωμένο» πέτρινο κτίσμα. Το σπίτι της Οικογένειας του Θοδωρή.

spiti-kolokotroni

Εκεί ανδρώθηκαν πολλοί ήρωες, γιατί ήταν μεγάλη η οικογένεια και χώρεσε πολλές ηρωικές ψυχές. Ψυχές Πατέρα και Μάνας που πρόσφεραν τα παιδιά τους στην πατρίδα. Ψυχές γενναίων αδελφών που προδόθηκαν και σφαγιάσθηκαν. Την ψυχή του Γέρου του Μoριά που άντεξε τόσα. Σε εκείνο το σπίτι βρήκαν τα αδέλφια του οι Τούρκοι, από την προδοσία ενός μοναχού και τα έσφαξαν ενώ ο Θοδωρής με τα παλληκάρια του αγνάντευε από την απέναντι πλαγιά, την Κλινίτσα, σφίγγοντας τις γροθιές και παίρνοντας αποφάσεις που άλλαξαν την ιστορία του τόπου.

geros-tou-moria-limpovisi

Τώρα βλέπεις μόνο την ψυχρή, μαρμάρινη προτομή του να αγναντεύει το αύριο και είναι σαν η ψυχή του να είναι εκεί και να φυλάει τα ένδοξα χώματα. Το σπίτι γεμάτο κειμήλια, στέκει περήφανο και καλωσορίζει τον επισκέπτη, λέγοντας ιστορίες ανείπωτες. Ίσως να έπρεπε να υπάρχει κάποιος να πει αυτές τις ιστορίες στους επισκέπτες και να περάσει την ένδοξη ιστορία από γενιά σε γενιά. Ίσως να πρέπει… γιατί σε λίγα χρόνια, καθώς φεύγουν οι παλιοί, χάνεται μαζί τους και η γνώση και η αγάπη για την ένδοξη ιστορία της Ελλάδας μας, ο σεβασμός σε πρόσωπα, γνωστά και άγνωστα που έδωσαν την ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Ίσως να πρέπει… γιατί χάνοντας την γνώση για την ιστορία μας, θα χάσουμε και πάλι την ελευθερία μας και αυτή την φορά, χωρίς να το καταλάβουμε.

Το χωριό είναι ήσυχο, υπομένει στωικά τα χρόνια που περνούν και σηκώνει περήφανα την φθορά του χρόνου, περιμένοντας την αναγνώριση του επισκέπτη.

Θα βρείτε ένα πέτρινο καφενείο, όπου μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου ή κάτι δροσιστικό. Δεν πρέπει όμως να χάσεις και την ευκαιρία να γευτείς σπιτικά γλυκά του κουταλιού. Επίσης μπορείς να αγοράσεις παραδοσιακά προϊόντα της περιοχής.

limpovisi1

Το χωριό είναι κοντά στην Τρίπολη, στη Στεμνίστα, στη Βυτίνα και άλλα μέρη όπου αξίζει να επισκεφθείτε, όπως το πολύ όμορφο χωριό Αλωνίσταινα, που ανάθρεψε την ηρωική μάνα των Κολοκοτρωναίων, να δείτε το συγκινητικό μνημείο που υπάρχει προς τιμήν της και να απολαύσετε πολύ καλή ντόπια κουζίνα.

Το Λιμποβίσι είναι ένα από τα πολλά σύμβολα της σύγχρονης ιστορίας μας που θυμίζουν το Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα. Στέκει εκεί και περιμένει να μας θυμίσει ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες και όχι να ντρεπόμαστε. Στέκει εκεί για να μας θυμίζει το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας που μας κληρονόμησαν και την υποχρέωση να το κληρονομήσουμε κι εμείς στα παιδιά μας. Στέκει εκεί για να μας φωνάζει σιωπηλά να μην απολέσουμε αυτό το αγαθό, κι ας είμαστε μια μικρή χώρα του νότου. Είμαστε μια ευλογημένη, ελεύθερη και ηρωική χώρα. Αυτό πρέπει να το πιστέψουμε εμείς και να το θυμίζουμε και σε φίλους και εχθρούς που θέλουν να το ξεχνούν και να κάνουν κι εμάς να το ξεχνούμε.

Το Λιμποβίσι λοιπόν, μια σταλιά τόπος, είναι εκεί και περιμένει όσους θέλουν να αφεθούν να νιώσουν την ενέργεια από τον σφυγμό του Βουνού και των ηρώων που ανέθρεψε.

Μάρθα Μπέη – Σταθοπούλου

*Δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδος «Γορτυνία»