Έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών ο μεγάλος επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Π. Αγγελόπουλος από Βλαχόρραπτη (Μάραθα), ύστερα από χρόνια προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στη μονάδα εντατικής θεραπείας Ιατρικού κέντρου.
Ο ίδιος ήταν ο πατέρας των Γιώργου και Παναγιώτη Αγγελόπουλου, που ασχολούνται με ναυτιλιακές επιχειρήσεις ενώ είναι και ιδιοκτήτες της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Αδελφός του ο Θεόδωρος Αγγελόπουλου, σύζυγος της Γιάννας Αγγελοπούλου. Και οι δύο αμφότεροι ήταν γόνοι μιας μεγάλης οικονομικής δυναστείας, ενώ ήσαν και Μεγάλοι Ευεργέτες του Έθνους και της Εκκλησίας. Μεγάλος ο κατάλογος των προσφορών τους στον πολιτισμό, αλλά και στο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο και στην ιδιαίτερη πατρίδα τους τη Γορτυνία.
Η οικογένεια συνέδεσε το όνομά της με τη Χαλυβουργική, όπου και εργάζονταν πολλοί Γορτύνιοι. Η Χαλυβουργική στις ημέρες δόξας της είχε φτάσει να απασχολεί έως και 2.500 εργάτες και οι Αγγελόπουλοι να είναι οι μεγαλύτεροι ιδιώτες παραγωγοί χάλυβα στον πλανήτη.
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ήταν και εκδότης του ετήσιου περιοδικού – Λευκώματος με τίτλο “Μάραθα”, όπου φιλοξενούσε εκλεκτές συνεργασίες ιστορικού κυρίως περιεχομένου.
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις στη δημοσιογράφο Μαρία Λεμονιά στο Πρώτο Θέμα ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος μίλησε με αφορμή το πολυτελές λεύκωμα που εξέδωσε με την ιστορία της οικογένειάς του. Εκεί αναφέρθηκε εκτενώς στα παιδικά του χρόνια στο Βλαχόρραπτη λέγοντας χαρακτηριστικά: «Όταν άνοιξε ο δρόμος για το χωριό -το κομμάτι Ατσίχολο- Βλαχορράπτη δημιουργήθηκε από τον παππού μου και τα παιδιά του-, ο πατέρας μου και ο θείος μου μας πήγαν να μείνουμε οικογενειακώς στο χωριό. Ξεκινήσαμε από την Αθήνα και διανυκτερεύσαμε στην Τρίπολη, μια και η διαδρομή ήταν μεγάλη. Τότε η διαδρομή φάνταζε στα παιδικά μου μάτια υπερατλαντικό ταξίδι. Την επόμενη μέρα φτάσαμε στον Βλαχορράπτη Αρκαδίας και μείναμε στο σπίτι του παππού. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντίκρισα το χωριό. Μαγεία. Υπέροχο μέρος και για μένα παράδεισος. Κι ας έχω περιηγηθεί σε πολλές γωνιές του πλανήτη. Κάθε φορά που επισκέπτομαι το μέρος δεν κρύβω ότι συγκινούμαι. Συγκινούμαι καθώς βρίσκομαι στον τόπο των παιδικών αναμνήσεών μου και των οικογενειακών μου ριζών»
Ακόμα σε ερώτηση για το τι θυμάται από τον παππού του είχε αναφέρει: «Υπέροχες διηγήσεις, μαθήματα ζωής. Στο φτωχικό σχολειό του χωριού -χτισμένο τώρα πια με πέτρα και εμπλουτισμένο με όσα πρέπει να έχει ένα πρότυπο δημοτικό σχολείο- ένδειξη ευγνωμοσύνης του αείμνηστου πατέρα μου Παναγιώτη Αγγελόπουλου, στο οποίο και πήγε μαζί με τα αδέλφια του, τον Αγγελο, καθηγητή οικονομολόγο, ακαδημαϊκό και συγγραφέα και τους Δημήτρη και Γιάννη. Ο παππούς μου διηγούνταν συχνά ότι τα τρία αδέλφια πήγαιναν στο σχολείο με τα πόδια. Οταν μεγάλωσαν, χρειάστηκε να περπατούν ακόμη περισσότερο. Στο γυμνάσιο, στη Δημητσάνα, περπατούσαν δύο ώρες δρόμο. Κι όμως, αυτά τα αδέλφια, όταν εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, άρχισαν από χαμηλά και έφτασαν να γίνουν επιτυχημένοι βιομήχανοι συνδυάζοντας το όνομά τους με τη Χαλυβουργική. Ο Βλαχορράπτης είναι έδρα ταχυδρομείου από το 1890. Εκεί, ο παππούς μου εργαζόταν ως ταχυδρόμος μοιράζοντας με το μουλάρι την αλληλογραφία στα χωριά της περιοχής, την οποία έπαιρνε από τη Δημητσάνα. Συμμετείχε στα κοινά του χωριού ως κοινοτικός σύμβουλος και πρόεδρος της κοινότητας για μία διετία.
Με τη σύζυγό του Χριστίτσα (Χριστίνα) Παπαθανασίου αποκτούν πολυμελή οικογένεια, η οποία ασφυκτιά στα στενά όρια ενός χωριού. Η απόφασή του για μετάβαση στην Αθήνα είναι πλέον μονόδρομος και το 1918 μετακομίζουν οικογενειακώς στην Αθήνα. Η πρώτη του δουλειά στην Αθήνα είναι ως πωλητής στο εμπορικό κατάστημα του κουνιάδου του, στην οδό Αιόλου 79. Αποδεικνύεται άριστος πωλητής και ανεβάζει τον κύκλο εργασιών της επιχείρησης. Σπουδάζει τα παιδιά του, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στον μεγάλο του γιο, τον Αγγελο, ο οποίος είναι αριστούχος στο πανεπιστήμιο. Συμπαραστάτες του οι υπόλοιποι γιοι του, οι οποίοι εργάζονται και αυτοί σκληρά ώστε το 1925 προκειμένου να αποκτήσουν το δικό τους κατάστημα – σιδηροπωλείο στην οδό Αθηνάς 35.
Ενδεικτική είναι η φράση του πατέρα μου, Παναγιώτη, ο οποίος πάντα τόνιζε: «Ξεκινήσαμε ξυπόλητοι από τον Βλαχορράπτη. Δεν σπουδάσαμε διότι δουλεύαμε από το πρωί ως αργά το βράδυ για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να δημιουργήσουμε τις επιχειρήσεις, οι οποίες τόσα προσέφεραν και προσφέρουν στη χώρα μας και στους εργαζομένους». Μετά από πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς στο κατάστημα της οδού Αθηνάς 35 καταφέρνουν με οικονομίες να αγοράσουν ένα οικόπεδο στην οδό Πειραιώς, στο ύψος των Πετραλώνων, και να προχωρήσουν στην ανέγερση της μικρής βιοτεχνίας Ελληνικά Συρματουργεία, η οποία θα παράγει η ίδια τα προϊόντα τα οποία εμπορεύεται. Δουλεύοντας από το πρωί έως το βράδυ καταφέρνουν και μειώνουν το κόστος ώστε να είναι ανταγωνιστικοί στην ελληνική αγορά. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά πλέον για τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο και τους γιους του»
