Η φύση ξέρει: Ξέρει να καίγεται, ξέρει και να αναγεννάται

Γράφει η Παρασκευή Χρ. Σκούρου, Δρ. Βιολόγος ΕΚΠΑ, από Τουθόα (Τσίπολη)

Η ΦΥΣΗ ΞΕΡΕΙ. Ξέρει να καίγεται, ξέρει και να αναγεννάται

Ξέρει ότι καίγεται γιατί ζει με αυτό το φαινόμενο εδώ και χιλιάδες χρόνια αφού στα μεσογειακά οικοσυστήματα τα καλοκαίρια ήταν πάντα μακρά, ξηρά, άνυδρα και οι πυρκαγιές είναι στοιχείο ενσωματωμένο σε αυτά. Τα φυτά που χαρακτηρίζουν αυτά τα οικοσυστήματα έχουν αναπτύξει μηχανισμούς επιβίωσης και αναγέννησης και μέχρι τώρα -χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση- τα έχουν καταφέρει.

Σε λίγες εβδομάδες, τα πουρνάρια, οι σχίνοι, οι κουμαριές και άλλα πολλά θα βλαστήσουν χάρη στους υπόγειους οφθαλμούς που διαθέτουν. Θα ακολουθήσουν τα νεαρά φυτά που θα φυτρώσουν από τα σπέρματα που φυλάει η γη στα σπλάχνα της γι’ αυτό το σκοπό, και τα οποία ενεργοποιήθηκαν από την υψηλή θερμοκρασία. Το γυμνό έδαφος μετά τις πρώτες βροχές και μέχρι την άνοιξη θα πρασινίσει.

Το ξέρουμε κι εμείς. Η γνώση υπάρχει στα μάτια μας, στη λογική μας, στις πρακτικές που εφάρμοζαν οι πρόγονοί μας, στα βιβλία, στις διατριβές, στα μαθηματικά μοντέλα, στο διαδίκτυο, προσβάσιμη σε όλους, αλλά κυρίως στους ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη μελέτη και την προστασία της φύσης, του δάσους, της ζωής.

Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να ελαχιστοποιηθεί η διάβρωση του εδάφους, τα χώματα που κρατάνε ακόμη οι καμένες ρίζες, να παραμείνουν στη θέση τους μέχρι να αναλάβουν το έργο τους τα νεαρά φυτά. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε τη φύση, ας γίνουν τα κλαδιά κλαδοπλέγματα και οι κορμοί κορμοπλέγματα που θα επιστρέψουν τα συστατικά τους στο έδαφος καθώς θα δημιουργούν φραγμό στην πορεία της βροχής που θα το παρασύρει. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε, ας φροντίσουμε ώστε τα νεαρά φυτά να μη γίνουν τροφή για τα συμπαθή αμνοερίφια της περιοχής, προς το παρόν τουλάχιστον, γιατί αργότερα θα μπορούσαν να συμβάλλουν και αυτά στη διαχείριση του δάσους μέσω της κατανάλωσης και αραίωσης της βλάστησης.

Η φύση δε χρειάζεται τα μηχανήματά μας στα καμένα να σκάψουν και να διαταράξουν τη συνοχή του εδάφους, γιατί θα επιταχύνουμε τη διάβρωση. Η φύση δε χρειάζεται -παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις-  να φυτέψουμε, έχει τις αποθήκες της και αναγεννάται. Μάλλον χρειάζεται να την αφήσουμε στην ησυχία της, με τις απαραίτητες μόνον διακριτικές παρεμβάσεις.

Πολλοί -ειδικοί και μη- θα πουν και θα γράψουν τις σκέψεις τους, εύχομαι αυτό που τελικά θα εφαρμοστεί να είναι προς το ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ και είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμφέρει κι εμάς, γιατί ξέρουμε ότι η φύση ξέρει.