Κοντά στους Συλλόγους μας!

Editorial (Ιανουάριος 2016)

Στην συν­τρι­πτι­κή τους πλει­ο­ψη­φί­α οι Σύλ­λο­γοί μας δι­έρ­χον­ται με­γά­λη οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση, α­πόρ­ροι­α της γε­νι­κό­τε­ρης δύ­σκο­λης πε­ρι­ό­δου που βι­ώ­νει η χώ­ρα μας. Οι πε­ρισ­σό­τε­ροι α­πό αυ­τούς α­δυ­να­τούν να αν­τα­πε­ξέλ­θουν  στα βα­σι­κά τους έ­ξο­δα. Ει­δι­κά δε αυ­τοί που έ­χουν και ι­δι­ό­κτη­το γρα­φεί­ο, α­δυ­να­τούν να κα­λύ­ψουν α­κό­μα και τους φό­ρους α­κί­νη­της πε­ρι­ου­σί­ας. Και πλέ­ον οι ε­πι­χο­ρη­γή­σεις και δω­ρε­ές α­πό συμ­πα­τρι­ώ­τες, σε αν­τί­θε­ση με τα πα­λαι­ό­τε­ρα χρό­νι­α, ό­χι μό­νο εί­ναι ε­λά­χι­στες, αλ­λά τεί­νουν να ε­κλεί­ψουν εν­τε­λώς! Και ό­χι α­δί­κως λοι­πόν πολ­λά Δ.Σ α­να­ρω­τι­ούν­ται πως θα κα­τα­φέ­ρουν ό­χι μό­νο να ε­πι­βι­ώ­σουν, αλ­λά σε πρώ­τη φά­ση να δι­ευ­θε­τή­σουν τα οι­κο­νο­μι­κά τους!

Οι Σύλ­λο­γοί μας ό­μως ε­πι­βάλ­λε­ται να κρα­τη­θούν ζων­τα­νοί και να συ­νε­χί­σουν το μι­κρό μεν, αλ­λά πο­λύ­τι­μο έρ­γο που ε­πι­τε­λούν. Αυ­τοί εί­ναι η σπον­δυ­λι­κή στή­λη της ε­παρ­χί­ας μας, α­φού α­πό τη μι­α πλευ­ρά εί­ναι οι μο­να­δι­κές φω­νές που έ­χουν α­πο­μεί­νει να α­γω­νί­ζον­ται γι­α τον τό­πο μας, ε­νώ α­πό την άλ­λη εί­ναι η γέ­φυ­ρα ε­πι­κοι­νω­νί­ας των συμπατριωτών που μέ­νουν στην Αθή­να με την πα­τρώ­α γη.

Γι­α αυ­τό ε­πι­βάλ­λε­ται ό­σο πο­τέ άλ­λω­στε ό­λοι μας να στα­θού­με κον­τά στους Συλ­λό­γους και στα Δι­οι­κη­τι­κά τους Συμ­βού­λι­α. Εξάλ­λου δεν ζη­τά­νε πολ­λά! Μι­α μι­κρή συν­δρο­μή το χρό­νο, αλ­λά πρω­τί­στως ε­πι­θυ­μούν την έν­θερ­μη α­γά­πη, συμ­πα­ρά­στα­ση και τη συμ­με­το­χή μας στις ε­λά­χι­στες εκ­δη­λώ­σεις που δι­ορ­γα­νώ­νουν πι­α. Μι­α κα­λή κου­βέν­τα και μι­α ε­πι­βρά­βευ­ση μπο­ρεί να α­πο­τε­λέ­σει την κι­νη­τή­ρι­α δύ­να­μη γι­α να συ­νε­χί­σουν. 

Και α­πό την άλ­λη κα­λόν εί­ναι και τα μέ­λη του Συμ­βου­λί­ου να εί­ναι πάν­τα μο­νι­α­σμέ­να με­τα­ξύ τους. Εξάλ­λου δεν τους χω­ρί­ζει τί­πο­τα, αλ­λά τους ε­νώ­νει η α­νι­δι­ο­τε­λή θέ­λη­ση γι­α προ­σφο­ρά στον τό­πο που α­γα­πούν. Δεν χω­ρούν λοι­πόν κρι­τι­κές, ίν­τριγ­κες και ε­γωι­σμοί, αλ­λά μό­νο συλ­λο­γι­κή δρά­ση και συ­νερ­γα­σί­α.

Κά­νου­με, λοι­πόν, έκ­κλη­ση στους συμ­πα­τρι­ώ­τες μας να μη “σνομ­πά­ρουν­” τους Συλ­λό­γους μας, αλ­λά α­πε­ναν­τί­ας ό­χι μό­νο να τους στη­ρί­ζουν, αλ­λά και να συμ­με­τέ­χουν οι ί­δι­οι ε­νερ­γά. Κα­θή­κον και υ­πο­χρέ­ω­σή ό­λων μας λοι­πόν εί­ναι να μεί­νουν ζων­τα­νοί και να μην πε­ρι­πέ­σουν σε α­δρά­νει­α!

ΠΕΝΝΥ ΚΑΛΥΒΑ