@ Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδος “Γορτυνία”
Σε ένα μικρό χωριό της Γορτυνίας, το Μοναστηράκι, κάποιοι αποφάσισαν να αναβιώσουν το παραδοσιακό θέρισμα, μια δραστηριότητα που έχει βαθιές ρίζες στην τοπική κουλτούρα και ιστορία μας. Το θέρισμα ήταν μια επίπονη αλλά και χαρούμενη διαδικασία. Κατά τη διάρκεια του θερίσματος, υπήρχε ένα αίσθημα συλλογικότητας και αλληλεγγύης. Όλοι εργάζονταν μαζί, βοηθώντας ο ένας τον άλλον.
Έτσι και τώρα οι θεριστές έκοψαν τα ώριμα σπαρτά με επιδέξιες κινήσεις. Ο ήχος των σιτηρών που σπάνε και το άρωμα της γης δημιούργησαν μια μαγευτική ατμόσφαιρα που θύμιζε παλιές εποχές. Στο τέλος, αφού ολοκλήρωσαν το θερισμό, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τον κόπο τους με ένα παραδοσιακό ψωμάκι. Η μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού απλώθηκε σε όλο το χωριό, γεμίζοντας τις καρδιές όλων με νοσταλγία και ευχαρίστηση. Το Μοναστηράκι μοσχομύρισε ξανά, φέρνοντας κοντά το παρελθόν με το παρόν, και υπενθυμίζοντας την αξία των παραδόσεων μας!
@ Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδος “Γορτυνία”
Ακολουθεί ένα όμορφο ποίημα της Βασιλικής Μουργελά, από Χώρα Γορτυνία με τίτλο: “Ο Θεριστής παλαιά”:
Ιούνιος σαν έφτασε, δρεπάνια ακονίστε
φορέσετε ρούχα της δουλειάς τον θερισμό αρχίστε .
Πλούσια να είναι τα σπαρτά , κριθάρι και σιτάρι
χερόβολα μια αγκαλιά , νοικοκυράς καμάρι.
Σε τέσα πάει το φαγητό στο τράστο το ψωμάκι
Και το θερμό με αφρολέξ βαστάει κρύο νεράκι .
Γυναίκες πιάνουν τον ρυθμό στήνουνε το τραγούδι
και το τσεμπέρι διακοσμούν αν βρουν κανά λουλούδι .
Κι όταν ο ήλιος κρύβεται και σούρουπο αρχίσει
η ομάδα με δυο θεριστές για το χωριό τραβάει.
Την άλλη μέρα καρτερούν ξανά να ανταμώσουν
με όρεξη και με δουλειά τον θέρο να τελειώσουν .
